Skrifter i Samling Band 2 - Aasentunet

Skrifter i Samling II
han eingaang heve fingje, aa meir slikt. Aa so hender
dæ stundom og, at dei narrar Folkje mæ Snakk aa
Lovnad, som inkje ær noko Aalvore i; dei lovar
godt, so lengje som dei ær rædde, men dei byd
vondt, so snart som dei ær urædde.
B. Men naar no Aalmenningjen eingaang heve fingje
Overmagti, so heve han væl Raad te faa dæ som han
vil daa, aa so kunde dæ verta Fred aa Ro; difyre
undrast eg paa, at denne Ufreden varer so lengje,
at dæ ser ikje ut til nokon Ende.
A. Dæ kjem no utav dæ, at dær ær so mangt te
kivast um, aa at dæ kjem upp alt meir aa meir, so
lengje som Striden varer. Naar Riksstyre skal koma
i ein ny Gang, so ær dæ mange Maatar te laga dæ
paa, aa daa vil sume hava dæ paa den eine Maaten,
aa sume paa den andre. Difyre hender dæ so lett,
at Aalmenningjen vert usamheldig, aa naar no
Aalmenningjen
skil seg i tvo elder tri Flokkar, so held
desse Flokkanne paa aa kivast seg imillom, aa daa
passar dei gamle Raadsmennenne paa te vinna seg
upp atte aa faa atte Magti si. So ær dæ ogso dæ
Uhyggje, at naar Aalmenningjen heve fingje Magti,
so gjeng han ogso for langt fram; hadde han daa
vore varsam aa lempeleg i Tiltøkji sine, so hadde
han vunne meir aa mist mindre. Men dæ ær ikje
altid te venta, at alle skal lyda den som best vil,
elder at dei nye Herranne skal halda slik ein Agje,
som dei gamle kunde gjera naar dei vilde. Dei gamle
hadde alting fyrelaga, aa var væl vane te hava Magti;
aa naar no dei inkje heve meir Vit, en at dei tæk
ein Mann aa skyt han ihel, fyre dæ han heve snakka
imot dei, so ær dæ ikje ventande, at Aalmugjen skulde
vera so mykje mildare, naar han slær seg laus. Man
heve vore lengje erga aa uppeggja aa tykst hava mangein
Harm te hemna; difyre ær dæ mange som tenkjer
meir paa Hemnen enn paa sitt eigje Gagn, aa dæ ær
ein stor Uvitingskap, som fører mykje ilt mæ seg.
11