Skrifter i Samling Band 3 - Aasentunet

Skrifter i Samling III
sine styvelege Buhundar og sine Dungar av Røter
og Matemne. Det er so stor Mengdi i denne Verdi
av desse aalmennelege grovleitte Folk, som daa inkje
lida nokon maalarverdig hjarteklembande Naudardom.
Det er so naudsamt at me skulde minna oss um deira
Tilvære; ellers kunde me lett koma til at sleppa deim
reint ut or vaar Tru og Visdomslæra, og soleides
byggja lufthøge Læresetningar, som inkje høva utan
i ein Heim av berre Ofsaskap. Difyre lat Kunsten
alltid minna oss um deim; lat oss alltid hava Menner
som ero viljuge til at trøyta eit Liv i ein kjærleg
Umhug fyre ei trufast Avteikning av aalmennelege
Kvardagsting og gledja seg, naar dei kunna visa,
kor mildt og vinlegt Himmels-Ljoset fell paa desse
Ting. Der er faae Profetar i Verdi, faae framifraa
væne Kvende, og faae Kjempor. Eg kann inkje hava
Raad til at leggja all min Elsk og Vyrdnad paa slike
Sjeldsyn; eg treng ein stor Deil av desse Kjenslor
fyre mine Kvardags Medmenne, særlega fyre dei faae
som standa i næste Radi av den store Mengdi; fyre
deim som eg kjenner av Andlitet og som eg trykkjer
i Handi, fyre deim som eg skal møta og vægja med
vinleg Etterlæta. Helder inkje ero maalarverdige Lazzaroner
elder storsogolege Forbrjotarar halvt so tidgjengde,
som vaar sedvanlege Verkmann, som tenar
seg sitt eiget Braud og eter da keivelegt men ærlegt
med sin eigen Faldekniv i Handi. Det er naudsamare,
at eg skulde hava ein Taatt av Samhug, som
bøygjer meg til den uvande Borgaren, som veg upp
Sukkeret aat meg i sliten Flange og Halsduken til
den allravænaste Skjelm i rauda Bordor og grøna
Fjødrer. Det er naudsamare, at mitt Hjarta skulde
hitna av kjærleg Undring yver ymse Merke paa Godvilje
hjaa dei lytefulle Folk, som sitja ved same
Aaren som eg, elder hjaa Presten i mi eigi Sokn,
som er kanskje nokot for feit og i andre Maatar
helder inkje nokon Oberlin elder Tillotson, en at
379