Skrifter i Samling Band 3 - Aasentunet
Skrifter i Samling Band 3 - Aasentunet Skrifter i Samling Band 3 - Aasentunet
378 Skrifter i Samling III endaa inkje elskverdige, – hava voret kyste i Løyndom av moderlege Lepar. Eg hever seet mang ei Fagna-Kona, som aldri eingong i sine beste Dagar kunde hava voret væn, men endaa hadde ho ein Pakke av gule Elskhugsbrev i eit løynlegt Rom i Kista si, og søte Born hava sumlat med Kyss um hennar bleika Kinner. Og eg tenkjer, det hever voret ein heil Hop av unge Kappar (heroes) med maateleg Storleike og tunnt Skjegg, som hava tykst vera visse paa, at dei aldri kunde elska nokot, som var minder verdt en ei Diana, og som daa likavel i Midaldren sin hava funnet seg heppelega busette med ei vaggande Kjerring. Ja lat oss takka Gud! den folkelege Kjensla (Tokken) er lik dei store Elvom, som grøda Jordi: ho stend inkje still og ventar etter Vænleiken; ho siger fram med ustaggande Styrke og fører Vænleiken med seg. All Æra og Vyrdnad vere den guddomlege Vænleike i Skapnaden. Lat oss fremja honom til det høgste Maal i Menner, Konor og Born, i vaare Hagar og i vaare Hus. Men lat oss elska den andre Vænleiken med, som inkje ligg i nokon Løyndom i Lag og Skapnad, men i Løyndomen av den djupe folkelege Samhugen. Maala oss ein Engel, um du kann, med flugtande blomlitat Yverplagg (robe) og eit Andlit, som blikar i Himmels-Ljoset; maala oss endaa oftare ei Madonna (Vaar Fru), som vender sitt milde Andlit upptil og opnar sine Armar til at fagna den guddomlege Heider; men kom inkje og legg paa oss nokra Kunst-Loger, som skulo landlysa utor Kunstriket desse gamle Kvendfolk, som skrapa Kaalrøter med sina trælharde Hender, desse tungføre Slampar, som taka seg Kvilestunder i ei myrkvori Skjenkestova, desse bogne Rygger og styvelege vederbitne Andlit, som hava bøygt seg yver Grev og Greip og gjort det stritsame Verket, som høyrer Verdi til, – desse Husi med sine Tinfat, sina brune Krukkor,
Skrifter i Samling III sine styvelege Buhundar og sine Dungar av Røter og Matemne. Det er so stor Mengdi i denne Verdi av desse aalmennelege grovleitte Folk, som daa inkje lida nokon maalarverdig hjarteklembande Naudardom. Det er so naudsamt at me skulde minna oss um deira Tilvære; ellers kunde me lett koma til at sleppa deim reint ut or vaar Tru og Visdomslæra, og soleides byggja lufthøge Læresetningar, som inkje høva utan i ein Heim av berre Ofsaskap. Difyre lat Kunsten alltid minna oss um deim; lat oss alltid hava Menner som ero viljuge til at trøyta eit Liv i ein kjærleg Umhug fyre ei trufast Avteikning av aalmennelege Kvardagsting og gledja seg, naar dei kunna visa, kor mildt og vinlegt Himmels-Ljoset fell paa desse Ting. Der er faae Profetar i Verdi, faae framifraa væne Kvende, og faae Kjempor. Eg kann inkje hava Raad til at leggja all min Elsk og Vyrdnad paa slike Sjeldsyn; eg treng ein stor Deil av desse Kjenslor fyre mine Kvardags Medmenne, særlega fyre dei faae som standa i næste Radi av den store Mengdi; fyre deim som eg kjenner av Andlitet og som eg trykkjer i Handi, fyre deim som eg skal møta og vægja med vinleg Etterlæta. Helder inkje ero maalarverdige Lazzaroner elder storsogolege Forbrjotarar halvt so tidgjengde, som vaar sedvanlege Verkmann, som tenar seg sitt eiget Braud og eter da keivelegt men ærlegt med sin eigen Faldekniv i Handi. Det er naudsamare, at eg skulde hava ein Taatt av Samhug, som bøygjer meg til den uvande Borgaren, som veg upp Sukkeret aat meg i sliten Flange og Halsduken til den allravænaste Skjelm i rauda Bordor og grøna Fjødrer. Det er naudsamare, at mitt Hjarta skulde hitna av kjærleg Undring yver ymse Merke paa Godvilje hjaa dei lytefulle Folk, som sitja ved same Aaren som eg, elder hjaa Presten i mi eigi Sokn, som er kanskje nokot for feit og i andre Maatar helder inkje nokon Oberlin elder Tillotson, en at 379
- Page 327 and 328: Skrifter i Samling III UMSETJINGAR
- Page 329 and 330: Skrifter i Samling III FRIDTJOFS SA
- Page 331 and 332: Skrifter i Samling III etter Fornsk
- Page 333 and 334: Skrifter i Samling III var ei Makal
- Page 335 and 336: Skrifter i Samling III vilja mid al
- Page 337 and 338: Skrifter i Samling III flytja Ingeb
- Page 339 and 340: Skrifter i Samling III did teket im
- Page 341 and 342: Skrifter i Samling III at dat var i
- Page 343 and 344: Skrifter i Samling III Ingen til Fo
- Page 345 and 346: Her vardt Soping um Sigla, daa Sjo
- Page 347 and 348: Skrifter i Samling III Daa mælte B
- Page 349 and 350: Skrifter i Samling III imot deim. D
- Page 351 and 352: Skrifter i Samling III Vaapni sine,
- Page 353 and 354: som fyrr er nemnd, for og i Fylge m
- Page 355 and 356: Skrifter i Samling III dan Guden ut
- Page 357 and 358: Skrifter i Samling III Bjørn mælt
- Page 359 and 360: Skrifter i Samling III saag daa ut
- Page 361 and 362: Skrifter i Samling III Daa mælte I
- Page 363 and 364: Skrifter i Samling III 13. KONG RIN
- Page 365 and 366: endaa, og eg er gamall og ufør til
- Page 367 and 368: Skrifter i Samling III til seg, og
- Page 369 and 370: Lære-bygnadar 1 , so koma halve el
- Page 371 and 372: Skrifter i Samling III utbreidd yve
- Page 373 and 374: Skrifter i Samling III yver alle Sk
- Page 375 and 376: Skrifter i Samling III dei same Til
- Page 377: Skrifter i Samling III Liv, som hev
- Page 381 and 382: Skrifter i Samling III som, naar de
- Page 383 and 384: Skrifter i Samling III at ditt Skyn
- Page 385 and 386: Skrifter i Samling III Norsk Navneb
- Page 387: galne fyresetnaden at Aasen var so
378 <strong>Skrifter</strong> i <strong>Samling</strong> III<br />
endaa inkje elskverdige, – hava voret kyste i Løyndom<br />
av moderlege Lepar. Eg hever seet mang ei<br />
Fagna-Kona, som aldri eingong i sine beste Dagar<br />
kunde hava voret væn, men endaa hadde ho ein<br />
Pakke av gule Elskhugsbrev i eit løynlegt Rom i<br />
Kista si, og søte Born hava sumlat med Kyss um<br />
hennar bleika Kinner. Og eg tenkjer, det hever voret<br />
ein heil Hop av unge Kappar (heroes) med maateleg<br />
Storleike og tunnt Skjegg, som hava tykst vera visse<br />
paa, at dei aldri kunde elska nokot, som var minder<br />
verdt en ei Diana, og som daa likavel i Midaldren<br />
sin hava funnet seg heppelega busette med ei vaggande<br />
Kjerring. Ja lat oss takka Gud! den folkelege<br />
Kjensla (Tokken) er lik dei store Elvom, som grøda<br />
Jordi: ho stend inkje still og ventar etter Vænleiken;<br />
ho siger fram med ustaggande Styrke og fører Vænleiken<br />
med seg.<br />
All Æra og Vyrdnad vere den guddomlege Vænleike<br />
i Skapnaden. Lat oss fremja honom til det<br />
høgste Maal i Menner, Konor og Born, i vaare Hagar<br />
og i vaare Hus. Men lat oss elska den andre Vænleiken<br />
med, som inkje ligg i nokon Løyndom i Lag<br />
og Skapnad, men i Løyndomen av den djupe folkelege<br />
Samhugen. Maala oss ein Engel, um du kann,<br />
med flugtande blomlitat Yverplagg (robe) og eit Andlit,<br />
som blikar i Himmels-Ljoset; maala oss endaa oftare<br />
ei Madonna (Vaar Fru), som vender sitt milde<br />
Andlit upptil og opnar sine Armar til at fagna den<br />
guddomlege Heider; men kom inkje og legg paa oss<br />
nokra Kunst-Loger, som skulo landlysa utor Kunstriket<br />
desse gamle Kvendfolk, som skrapa Kaalrøter<br />
med sina trælharde Hender, desse tungføre Slampar,<br />
som taka seg Kvilestunder i ei myrkvori Skjenkestova,<br />
desse bogne Rygger og styvelege vederbitne<br />
Andlit, som hava bøygt seg yver Grev og Greip og<br />
gjort det stritsame Verket, som høyrer Verdi til, –<br />
desse Husi med sine Tinfat, sina brune Krukkor,
Change language