Skrifter i Samling Band 3 - Aasentunet

362 Skrifter i Samling III
yver Augo mine.» No var Tjov dar um Vetteren i
god Fagnad, og alle Folk vyrde honom væl; han
var ogso mild med Peningar og gladvær med alle
Folk. Drotningi var myket faamælt med honom,
men Kongen var altid glad og kaatleg, naar som
dei møttest.
12. KONG RING FER TIL VEITSLA.
Dat er sagt, at Kong Ring skulde ein Gong fara
til Veitsla, og Drotningi og myket Folk skulde vera
med. Kongen talade med Tjov: «Kvat vil du helst,
anten fara med oss elder vera heima?» Han sagdest
helder vilja fara, og Kongen sagde: «Dat likar meg
best.» Sidan ferdadest dei, og daa komo dei til aa
fara yver ein Vats-Is; daa sagde Tjov til Kongen:
«Denne Isen synest meg vera utraust, og eg tykjer,
mid fara uvarlega.» Kongen sagde: «Ofta syner dat
seg, at du vil oss væl.» Litlo seinare brast Isen all
igjenom; daa sprang Tjov til og kipte aat seg Sleden 1
med alt dat, som i var. Kongen og Drotningi saato
i bæde tvau, og alt detta drog Tjov uppaa Isen, og
Hesten med, som var fyre beitt. Daa sagde Kong
Ring: «Mannelega var detta iteket, Tjov; og inkje
kunde Fridtjov hin frøkne sjølv hava teket sterkare
Tak, um han hadde voret her paa Staden; og slikt,
kann ein segja, er frøkne Fylgesmenner.» No komo
dei til Veitsla, og dar var inkje nokre Tidende til aa
segja av; og sidan for Kongen heimatter og fekk
gilda Gaavor med seg. No lider høgste Vetteren av,
og daa dat vaarast, tek Vedraatta til aa batna 2 ; Skogen
lauvgast og Graset gror, og Skipi taka til aa
skrida landamillom.
1 I Saga stend «vagn» (Vogn), og dat kann tyda beint fram:
Kjøyrebunad elder Skjotgreida. Men ein kann ogso tenkja, at
dei hava kjøyrt i Kjerra paa snjolaus Mark og berre havt eit
Sund elder Elvadrag til aa fara yver.
2 D. e. Vedret mildast og besnar.