Skrifter i Samling Band 3 - Aasentunet

Skrifter i Samling III
Daa mælte Ingebjørg: «Far til ei onnor Gisting 1 ,
Tjov, elder og i Gjesta-Stova.» Kongen segjer: «Eg
er no so gamall, at eg kann skipa Gjesterne her; og
far du, Komomann, utor Kufta di, og sit her paa
andre Sida aat meg.» Drotningi segjer: «No verd du
baade gamall og galen 2 , sidan du seter Stavkallar
jamsides med deg.» Tjov segjer: «Dat høver inkje,
Herre, og dat er betr, som Drotningi segjer; for eg
er vanare til Saltbrenning en til aa sitja hjaa Hovdingom.»
Kongen mælte: «Gjer no, som eg vil; for
denne Gongen lyt eg faa raada.» Tjov støypte av
seg Kufta, og under henne hadde han paa seg ein
myrkblaa Kjole; og dan gode Gullringen hadde han
paa Handi; han hadde og eit digert Sylvbelte kringum
seg og dar i ein stor Pung med skire Sylvpeningar;
dartil var han umgyrd med eit Sverd paa Sida, og
hadde ei stor Skinnhuva paa Hovudet; for han var
myket veik i Augom og skjeggjutt og loden kringum
alt Andlitet. «No segjer eg, at dat høver seg betr,»
sagde Kongen, og no skal du, Drotning, lata honom
faa ei god Kaapa, som er honom høveleg.» «Du
skal faa raada, Herre,» segjer Drotningi, «men litet
finst eg um denna Tjov.» Sidan fingo dei honom ei
god Kaapa til aa hava utyver seg, og daa sette han
seg i Høgsætet hjaa Kongen. Drotningi skifte Litom
og vardt blodraud, daa ho saag dan gode Ringen
paa Handi hans; men ho vilde inkje tala nokot med
honom. Men Kongen var myket kaat og blid med
honom og sagde: «Dar heve du ein god Ring paa
Handi, og vist heve du lenge brent Salt, fyrr du
fekk deg ein slik.» «Dat er heile Fader-Arven min,»
svarade han. «Dat kann vera, at du heve meir en
honom,» sagde Kongen, «men dat tenkjer eg, at dat
er faae Saltbrennar-Kallar, som ero jamne med deg,
soframt som inkje Aldren er sigen for myket braadt
1 Same som Gjesting elder Husvære.
2 I Saga: «gamalløra», d. e. faavitug elder fortullad av Aldren.
361