Skrifter i Samling Band 3 - Aasentunet

Skrifter i Samling III
mark og allesaman i det danske Bokmaal. Det var
sidstpaa berre Aalmugen, som hekk fast ved det
gamle Maalet i sin daglege Tale; men Aalmugen var
altfor vankunnug til aa skyna sin eigen Rett og
krevja Vyrdnad fyre Retten sin. Det var vel endaa
Størsteparten, som ikkje eingong kunde lesa elder
hava nokot Skyn paa Skrift. Og um der endaa var
ymse Aalmugefolk, som skynade, at det gjekk ein
galen Veg, so hadde dei ikkje nokor Magt til aa
gjera nokot ved det. Dei hadde tapt sine rette Talsmenner
og laut finna seg i, at Herrarne fekk stella
med Maalet, som dei vilde.
Framande Maalkjennarar hava undrat seg myket
paa, at det skulde ganga soleides til med eit Maal,
som var so gildt og gjævelegt, at alle, som kjende
det, maatte setja stor Pris paa det. Dei hava voret
vane til aa setja dette «gamalnordiske» jamsides med
angelsaksisk og gamalsaksisk, med gamalhøgtydsk
og gotisk, og i dei gamle Skrifter i detta Maalet
tyktest dei hava funnet ein Skatt, som hadde eit
overslege stort Verd. Difyre syntest det deim vera
undarlegt og illt aa høyra, at detta Maalet no skulde
vera avlagt og vanvyrdt i sitt eiget Heimland. Her
hjaa oss hever det no og voret ein og annan, som
syntest, at det var nokot leidt og blygslegt med detta
Maalbytet, og so hava dei daa jamnaste viljat segja,
at det var berre den danske Regjeringi, som hadde
Skuldi fyre det. Men detta er vel ikkje helder alt
so rett. Den danske Regjeringi gjorde so, som ein
kunde venta, so lenge som det alltid var likt til, at
Nordmennerne ikkje hadde nokot stort imot eit slikt
Umbyte. Og difyre kunde ein vel snarare skulda
paa dei norske Embættesmenner elder paa deim,
som i desse Tider hadde voret Formenner fyre Folket,
at dei hadde voret altfor etterlaatande, og likasæle
og formyket hugade til aa gjera seg tekkjelege
fyre den framande Regjeringi.
205