Skrifter i Samling Band 3 - Aasentunet

170 Skrifter i Samling III
i si fullkomnaste Form, at det maa verda reinskat
fyre dei verste framande Tilsetningar, aukat og rikat
(beriget) ved Avleiding av si eigi Rot og etter sine
eigne Reglar, og soleides uppreist og adlat ved eit
verdigt Bruk;
og at denne Hevdingi maa vera baade til Gagn
og Æra fyre Landsens Folk, med di at dette er den
beste Maate til at maalgreida (udtrykke) det heimelege
Laget i Hugen og Tanken aat Folket, og til at
fremja Kunnskap og Vithug (elder den einaste rette
og sanne Kultur), og med det same til at visa Verdi,
at ogso dette Folket hever Vit til at vyrda det gode,
som det hever fenget til Arv og Heimanfylgja fraa
uminnelege Tider.
Og hermed maa no desse Umrødorna hava ein
Ende. Dei hava kanskje vordet alt for lange, av di
her var so mange undarlege Ting at tala um. Ein
skulde synast, at dei Folk, som ero imot denne Saki,
maatte hava vissare Grunnar til at setja fram; ein
skulde venta, at dei vilde segja, at dette er nokot
nytt og ukjent, som vilde verda deim til Møda, at
det er deim nokot uvant, som dei inkje finna Smak
i, at dei soleides inkje kunna vera med og taka Lut
(Deel) i det, og at dei fyre sin Part inkje tru, at det
kann hava nokon stor Framgang. Hadde dei teket
Saki paa den Maaten, so var det altsaman rimelegt
og nokot, som ingen kunde undrast paa; det var
nokot, som ein kunde tala fint og fagert um, og det
burde ingen hava sagt deim eit vondt Ord fyre den
Skuld. Men naar dei no koma og vilja døma Maalet
berre etter sin eigen Smak og Vane, tvertimot all
Maalkunna, og utan Umsyn til den Rett, som Landsens
Folk maatte hava, so er dette nokot, som krever
ei skarpare Motsegn; dette duger inkje til nokor
Greiding av Saki; det fører inkje til nokot Framstig
*