Skrifter i Samling Band 3 - Aasentunet

166 Skrifter i Samling III
kann vera med dette, so er det vist, at det norske
Landsmaalet, soleides som det no er skipat, inkje
stend paa nokot forgamalt Stig fyre Kulturen; og
um det endaa hever eldre Former en det danske, so
er det daa solangt ifraa, at dette kann vera Maalet
til nokot Hinder, at det tvertimot av maalkunnige
Folk maa verda haldet fyre ein Bate og inkje fyre
ein Skade.
Og dermed tenkjer eg, at me lata denne Røda fara.
SETTE OG SIDSTE RØDA.
(Or Morgonbladet fyre 5te December.)
Det er ogso ein urimeleg Ting at tenkja, at eit
Maal, som er soleides tillagat som dette, kunde no
hava Von um at faa nokon Framgang og stiga i
Staden fyre det, som eingong er komet i Hevd.
Alle Grunnar ero fullkomlega magtlause mot den
handgripelege Røynskapen, at denne Tanken er reint
ufullførande. Me kunna soleides vera trygge; det vil
inkje koma nokot ut av dette Strævet. Det verste
ved Tingen er, at det kann gjera Folk misnøgde
med det Tilstandet, som er, og hindra Folk ifraa at
leggja Vinn paa det Maalet, som me eingong hava
fenget. Noko annat er inkje at ottast fyre.
UMRØDA.
Dette skal ventelega vera det største Meinsvar,
som skal gjera alle Motmæle til inkjes. Og naar det
1 Det kann aldri vera nokon Vinning fyre eit Maal, at tvo elder
tri serskilde Ljodar ero samanfallne til ein einaste Ljod, soleides
som naar Dansken hever «d» fyre baade «t» og «d», f. Ex.
lede fyre leida og leita, elder «ø» fyre au, øy og ø, f. Ex. bløde
fyre blaute, bløyta og bløda. Den næraste Fylgja av slik Skipnad
er den, at mange gamle Ord verda burtkastade, berre fyredi
dei likjast paa ymse andre Ord og soleides lett verda mistekne;
og derav fylgjer vidare, at Maalet verd armt og vanhjelpat, so
at det lyt anten bruka same Ordi i mange ulike Tydingar elder
ogso taka framande Ord til Hjelp.