Skrifter i Samling Band 3 - Aasentunet

Skrifter i Samling III
Difyre skulde ein bruka deim sparsamt no i fyrste
Tid, og naar ein berre brukar ei lettare Stiil, so vil
ein inkje trenga so ofta til deim helder.
Eg vil inkje her ganga vidare inn i Smaadeilderna,
for ellers vilde dette Ummælet snart verda for langt.
Eg vil berre som snaraste nemna, at nokre faae Former
synast vera misskrivne, som «hava naadd» (naatt),
«hava livd» (livt), – at nokre Ord (etter Islandsken)
synast vera mindre tilraadande, som «gagnstadd»
(motvend), «fulltrui» (Umbodsmann), – og at nokre
faae Ord inkje ero fullkomlega norske, som «henimot»
(S. 51), «likayvirfyri» og eit Par andre. Men
alt slikt legg eg liti Vigt paa; for det er no alltid
so, at ymse Smaavanskar vilja hanga ved i den
fyrste Freistnaden, og det sakar inkje, naar Verket
ellers viser so myken Hug og Dug som dette.
Folk maa no segja, kvat dei vilja, so er daa denne
Boki ei merkjeleg Framkoma, visande lika so myket
Trott og Kunnskap som Kjærleike og Umhug fyre
vaare gamle Ættarminne. Eg kjenner inkje Mannen,
men er det, som eg vonar, at han er ættad fraa
Byen og inkje fraa Bygdi, so er det dess meir Vyrdnad
verdt, at han heve viist Maalet so myki Æra
og teket det i slik ei grunnleg Umskodning (Betragtning),
som det her syner seg. Slike Menner kunna
gjera nokot, som er Mun og Gagn i, og um det
endaa kann vera ymist aa segja um den fyrste
Freistnaden, so verd inkje Voni mindre fyre det.
Naar eg her heve sagt mi Meining um ymse Lempingar
i Skrivemaaten, so er det mest fyre di, at
eg ynskte, at Utgivaren vilde skriva meir og verka
framleides i same Stevna. Men daa er det ogso
ynskjande, at han maa hava eit godt Mod og inkje
lata seg døyva av nokot Skrik og Skraal; for det
vil inkje vanta Nidord og Neisingar ifraa Motsida.
Men so heve det ofta voret, naar ei gagnande Umbrøyting
skulde byrja, at ein stor Hop heve haldet
135