Skrifter i Samling Band 2 - Aasentunet

34 Skrifter i Samling II
men dat munar daa jamt, ja dat munar,
so dat stundom er Hugnad te sjaa.
3. Lat dat ganga fram, lat dat siga!
Berre eitt eg ynskjer og bed:
at me inkje so høgt maatte stiga,
at me gløyma vaar Fedra-Sed.
4. Lat oss inkje Forfederne gløyma,
under alt, som me venda og snu;
for dei gav oss ein Arv til aa gjøyma,
han er større, en mange vil tru.
5. Lat dat merkast i meir en i Ordi,
at me halda dan Arven i Stand,
at naar Federne sjaa att paa Jordi,
dei kann kjenna sitt Folk og sitt Land.
AAMUND. Takk, skal du hava, Olav. Du kann
tru, dat gjerer godt aa høyra atter dei gamle Notarne,
naar ein heve voret burte nokre Aar og inkje
fenget høyra nokot heiman-ifraa. Hadde me voret
fleire saman, so vilde eg, at me skulde sett oss til
aa kveda gamla Visor, so lengje at me vardt trøytte.
Eg kann inkje segja, kor glad eg vardt her i Stad,
daa eg gjekk fram med Leikvollen og høyrde Hardeng-Fela;
eg tykte, dat var nokot som drog meg, at
eg skulde burt i Leikstemna og dansa. Men eg laut
halda meg ifraa dat likevæl; inkje heve eg Tid til
dat, og inkje vil eg, at mange skal vita, at eg er
komen; for daa vilde dat koma so mange gamle
Kjenningar, at eg fekk inkje snu meg, og dat kann
inkje ganga fyre seg endaa; for eg heve so mange
Ærender, som dat hastar med.
OLAV. D’er sant, ja; du nemnde detta i Dag ved
Kyrkja ogso, og difyre heve eg inkje sagt dat til
nokon, og so heve eg bedet Kjeringi, at inkje ho
helder skal tala um dat endaa. D’er Von dess, at du