Skrifter i Samling Band 2 - Aasentunet

den rike Livskapningen, som me sjaa med Augom,
kann endaa vera so myket Liv, som me ikkje sjaa;
men der er daa og so mangt annat i Dyreriket, som
me ikkje rett kunna skyna elder tyda. Det er, til
Exempel, ein merkjeleg Ting, at der skal vera Snikjedyr 1 ,
som kunna liva i Kjøtet elder Innvolen paa livande
Dyr og dermed gjera deim Mein og Plaaga.
Det er ogso merkjelegt, at mange væne Skapningar
hava so stutt Liv, at det er knapt so myket, at dei
naa fram til sin fulle Vokster, fyrr en dei døya elder
verda drepne. Og ikkje minst undarlegt er det, at
der skal vera so myken Ufred i Skapningen, at det
eine Slaget liver av det andre, at det eine er best
lagat til aa tyna og drepa, og det andre berre til aa
vakta seg og røma undan. Der er endaa myket, som
me sjølve maa vakta oss fyre, og me kunna tidt
koma til aa undrast paa, kvi det skal vera so lagat.
Me høyra so myken Tale um «nyttige» og «skadelege»
Dyr, og me era alltid so tilhugade til aa tru,
at alt det, som er oss til Uhugnad, skal vera nokot
vondt, som ikkje skulde vera til. Men me skulde
alltid minna oss um, at me slett ikkje vita, kvat alt
er skapat til. Der er ymse Dyr, som gjera oss Meinsemd,
so me era nøydde til aa verja oss og rydja
deim av Vegen; men der er ogso mange, som me
fanga og drepa til vaart eiget Bruk, so at me ofta
sjølve gjera lika so myket Livtjon som dei verste
Rædyr. Og det vilde vera alt for faaviist aa tenkja,
at der ikkje skulde vera nokot annat til, en det som
me sjølve kunde bruka. Det er daa so, som det
heiter i Bibelen, at det høver ikkje fyre Skapningen
aa spyrja Skaparen, kvat han gjerer; det er likt,
som naar Krukka skulde spyrja Krukkemakaren, kvi
han gjorde henne so. 2 Me kunna vel vera visse paa,
at det altsaman heve sitt Fyremaal og si Tilsetning,
1 Innvolsmakkar.
2 Rom. 9, 20. Es. 45, 9.
Skrifter i Samling II
265