Skrifter i Samling Band 2 - Aasentunet

Skrifter i Samling II
ogso ymse undarlege Avkortningar (som Chra, Chria,
X.ania), og soleides hava me her nokot av den same
Plaaga som med andre lange og leide Namn, som
dei danske Kongar hava bundet paa oss, som Christiansand,
Christiansund, Frederikshald, Frederiksstad
og fleire, som baade ero til Møda fyre Folket, og
som dertil ogso ero uduglege til Minne-Namn, av di
det hever voret so mange Kongar, som heitte Kristian
og Fredrik, at det ofta er vandt at vita, kven det
var, som sette Namn paa Staden. Med si latinske
Form hever Namnet Christiania eit Skin av Studering
og dertil ogso eit Skin av Heilagskap, daa ein snaraste
skulde tru, at det kom av Ordet Christianus
(ein Kristen), og i det Tilfellet vilde det høva best
til ei Nybygd i eit Land, som var fullt av Heidningar.
Denne Lengdi og detta Skin av Studering gjerer
ogso, at Namnet sjeldan kann verda brukat i Vers;
og me faa soleides inkje sjaa det i nokon Song um
Fedralandet, for der vil Oslo altid bjoda seg fram
med si korte Form og sin historiske Verdleike. Og
sidstpaa er det ogso nokot blygslegt, at Hovudstaden
i vaart Land skal hava eit latinsk Namn,
medan derimot so mange andre Hovudstader hava
uppehaldet dei stutte og nette Namni, som Folket
sjølv hever gjevet deim i den uminnelege Forntidi.
Eit slikt Uhøve maatte vel endaa vera Raad til at
retta paa, og det kunde vel ogso vera betre Raad
til det no en fyrr, med di at den gamle Byen (Oslo)
no nyst er lagd saman med den nye, so der inkje
lenger er det til at segja, at Oslo er eitt, og Christiania
eit annat. Men slikt verd inkje gjort med
det, at ein berre tenkjer, at det skulde vera gjort;
det duger ikkje at segja, at det no er for seint, at
det inkje nyttar, at det er umogelegt, og so frametter.
Me hava Rett til at halda paa vaare gamle
Namn, og Utlendingen kann inkje formeinka oss at
nemna vaare Byar, som me sjølve vilja, naar me
205