Skrifter i Samling Band 2 - Aasentunet

18 Skrifter i Samling II
HALVAR. Det er Rett. Det kann vera mange smaae
Ting, som me inkje er samde um; men so er det
mange store Ting, som me alle er samstelte um. Og
so myket er vist, at Landet heve gjort ein god
Framgang og fenget ei god Umbot, sidan me fekk
Tinget. Naar ein minner seg paa, kor det stod til
fyre ei fyrti Aar sidan, og ein so ser etter, kor det
stend til no, so vil ein fulla sjaa ein stor Skilnad.
Synest de ikkje det, god Menner, at me hava gjort
eit godt Framstig i det Bilet?
AAMUND. Jau, eg kann ikkje annat segja.
OLAV. D’er ingi Tvil um det.
HALVAR. Det var det eg visste, at me hadde alle
ein Tanke um den Ting, og naar me det hava, so
er det Von til, at me er samhuga um mange andre
Ting ogso. Og difyre vil me ynskja, at me maa faa
hava og halda den Innreidnaden i Riket, som me no
hava, og at Tinget maa hava Lukka te driva sitt
Verk i Ro og Fred, baade no og seinare. Og serdeildes
vil me ynskja det Tinget, som no er samankomet,
at det maa hava god Lukka og god Leiding
i alle sine Tiltøke, so det kann gjera Rettleidingar
og Umbøter, som er til Gagn fyre baade høge og
laage og fyre baade rike og urike og til Gleda
fyre alle deim, som elska vaart Folk og unna det ei
god Framtid. Lat oss hava ei Skaal paa det.
AAMUND og OLAV. Ja, lat oss det.
HALVAR. Og so ei Visa. (Han skjænker i).
AAMUND. Hadde me berre kunna ei som høvde.
HALVAR. Aa, det skal verta ei Raad med di. Vil
de syngja etter, skal eg syngja fyre.
1. Dagen er komen Mennerne møta,
dei som fraa Folket er kosne til Ting.
Mangt vil dei hava te syta og bøta,
mangt er te greida um Landet i Kring.
Vel maa dei vega kvart Ynsket, kvar Anken,