Skrifter i Samling Band 2 - Aasentunet

176 Skrifter i Samling II
kanskje kunde vera etterhugsande fyre deim, som
samna Segner her i Landet.
Fyrste Deildi av Boki heiter «Godfrødissögur» (mythiske
Sogor) og er skild i tre Greiner: Alfar (Huldrer),
Sæbuar (Sjo-vette) og Tröll (Risar). Her er det
at merka, at «Alfar» er paa Island det same som
«Huldufolk», so det er ingen Skilnad paa, utan berre
at «Huldufolk» er eit vænare elder mildare Namn,
som Alfarne sjølve hava sagt, at dei helst vilde hava
(S. 1). Her i Landet synest det derimot hava voret
ein Skilnad i Tanken um «Alv» (nokre Stader: Elv)
og «Hulder» (nokre St. Huld, Hulda, Uldr); men det
er mest likt til, at denne Skilnaden er uppkomen i
seinare Tider. I dei gamle Kvædi (so som i Edda)
finst myket um «Alf», men inkje um Hulder. I Sverike
og Danmark synest Huldrenamnet ogso vera
ukjent, derimot hava Svenskarne «Elfvor», og Danskarne
hava «Elver» elder «Ellefolk», soleides ogso:
Ellekone, Ellekonge, Elverhøi (= Hulderhaug). Dertil
kjem ogso, at vaart Alv er sedvanlega berre tenkt
som eit mannlegt Vette, so ein sjeldan høyrer tala
um Alvkona elder Alvkvende; derimot er Hulder
jamnaste tenkt som berre kvendeleg, so det er sjeldan
talat um Huldermann elder Hulderkall. Alt detta
vilde jamna seg best, naar ein fekk taka det so, at
Alv er det same som Huldermann, og Hulder det
same som Alvkona, endaa det inkje synest høva
godt saman med dei norske Segnerne. Men detta
vilja me avlata til deim, som hava nærre Tilføre til
at skoda paa Saki.
Men um inkje Huldernamnet er myket gamalt, so
er der daa ei Segn, som gjerer det gamalt nog likavel.
Denne Segni finst baade i Norig og paa Island.
Eg trur knapt, at ho er komi paa Prent i Norig,
men eg minnest grant, at eg hever høyrt henne fortald
nord i Landet, og Fortelnaden lydde, som her
fylgjer: Det var eingong, at Vaar Herre kom inn til