Skrifter i Samling Band 2 - Aasentunet

Skrifter i Samling II
OLAV. Eg er or Uppdal, nordanfyre Fjellet.
HALVAR. Og denne Gjenta er vel og nordantil?
OLAV. Ja, det er Dotter mi.
AAMUND. Nei, er det rimelegt? Og heve faret so
lang Veg! Kanskje de hava Kjenningar her i Byen?
OLAV. Ja, d’er ikkje fritt. Og so er dei so forvitne
desse Ungdomarne, at dei var tilfreds dei kunde
fara heile Verdi i Kring. Elles er det no vandelaust aa
fara yver Fjellet no, naar det høver til, at d’er fint
Føre og vel vegat; fyre daa er det no so, at d’er
meir Moro en d’er Møda, maavita.
AAMUND. Aa ja, d’er godt aa faa sjaa seg um i
Landet ein liten Grand baade fyre Kar og Kvinna.
Naar ein heve Hug til det og heve nokot te fara
med, so vert ein ikkje galen utav di. Men kvat synest
du sjølv, Gjenta – tykkjer du ikkje d’er liksom
undarlegt, naar ein kjem so langt avstad og paa slik
Stad som her?
RAGNILD. Aa jau, d’er liksom nokot undarlegt;
men eg tykjer d’er morosamt aa vera der, som er
myket Folk. D’er daa inkje so langsamt og so audslegt
som d’er uppi Bygdom hjaa oss.
AAMUND. Nei, d’er Skil paa det. D’er ikkje so
stilt um Øyro her, som d’er uppi Einbølom i Fjellbygdi.
Og so vert her no mangt morosamt baade te
sjaa og høyra no i Marknaden, maavita; fyre det
plar no alltid vera eitkvart Slag te bisna paa i dei
Bilom. No i Aar er det Stortinget ogso attaat alt
annat. Den som heve Hug te høyra paa det eikor
Stundi, so er det Raad til det og.
GURO. Men er det so, at det fær høyra paa deim
kven som vil?
HALVAR. Ja daa, – so mange som fær Rom paa
Trevet; men det er no ikkje so fælt mange, fyre
d’er myket for litet Rom der. Det kann gjerna
henda, at du inkje slepp inn fyrste Dagen og kanskje
inkje den andre helder.
15